Dode zielen zingen niet

Jussi Adler-Olsen was er duidelijk over: tien boeken over afdeling Q zou hij schrijven, niet meer. Weemoedig nam de wereld in 2024 afscheid van Carl Mørck, Rose, Assad en Gordon. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: Jussi heeft zijn pen gedeeltelijk overgedragen aan een schrijfduo, Stine Bolther en Line Holm. In een even hechte als stimulerende samenwerking heeft het drietal een nieuw boek geschreven, Dode zielen zingen niet. En het is een verfrissende nieuwe start.

Carl Mørck is klaar met de politie. Hij heeft afdeling Q verlaten en probeert zijn draai te vinden als auteur wanneer hij in het bezit komt van een verontrustende geluidsopname. Een oudere vrouw is vier jaar eerder bijna vermoord door haar man, die daarna zelfmoord heeft gepleegd. De zaak is als opgelost bestempeld, maar de geluidsopname onthult dat het echtpaar niet alleen was toen het misdrijf plaatsvond. Carl gaat langs bij zijn oude vrienden van afdeling Q, Rose Knudsen en Hafez el-Assad, die na zijn vertrek het humeur erin proberen te houden in de kelder onder het hoofdbureau van politie.

Het ophelderingspercentage daalt en de sfeer wordt er niet beter op als hun chef een nieuwe collega introduceert, de mysterieuze Deens-Franse politieagente Helena Henry. Rose is ervan overtuigd dat Helena iets voor hen verborgen houdt en begint haar eigen onderzoek naar de vrouw, die ogenschijnlijk geen verleden lijkt te hebben. Dode zielen zingen niet is een intense, pakkende krimithriller over verwoeste dromen, onschuld, wreedheid en verraad – en over hoelang je mensen verantwoordelijk kunt houden voor hun keuzes.