Rosarium

Recensie van: Rosarium

Een jong meisje dat wortel schiet in het bos, een roos die reageert op menselijke aanwezigheid, een missing link tussen planten en mensen– Rosarium is een uiterst originele mengeling van Deens magisch realisme en dystopie, en biedt een poëtische en verontrustende kijk op de relatie tussen mens en natuur.

Auteur: Charlotte Weitze
Wijze van lezen: Gelezen als geleend boek via Dbieb Leeuwarden
Uitgeverij Denemarken: Gutkind
Uitgeverij Nederland: Meridiaan
Vertaald door: Lammie Post-Oostenbrink:

Ik heb het verhaal dus ook in het Deens gelezen en geluisterd (Bookbeat) (ik ontving het Deense E-book van de Deense uitgever Gutkind). Daardoor vind ik dat de Nederlandse vertaling met zorg en detail gedaan is. Uiterst waardevol dat de originele betekenis van het verhaal intact is gelaten en zo mooi verwoord is in het Nederlands. Hulde.

Genre: roman

Cover en flaptekst:
De cover met de wegvliegende vogels doet mij denken aan het feit dat wij als mensen de natuur en het klimaat zo onbewoonbaar voor hen maken dat hen niets anders rest dan weg te vliegen. Ik las en recenseerde het boek ook in het Deens. Deze cover is groen met daarbij rode rozen. Beide covers vind ik op hun eigen manier mooi.
De flaptekst is intrigerend en zeer nieuwsgierig makend.

Het verhaal:
In het eerste deel van de roman vluchten de ouders met Broer en Zus voor de oorlog, tot diep in de Poolse Białowieża- bossen. Niet lang daarna vertrekken de ouders en laten hun kinderen achter. Terwijl Broer op wild jaagt, nestelt Zus zich in een holle boom en verandert langzaam in een organisch onderdeel van de natuur. In het tweede deel van Rosarium vindt de botanicus Johanne (geboren Johannes) het kind van Zus in een klooster; de jonge vrouw blijkt van zonlicht te kunnen leven. Uit de kortstondige verbintenis tussen de twee wordt een tweeling geboren. In het derde en laatste deel reist de tweeling naar de Verenigde Staten voor Johanne’s honderdste verjaardag. De jarige is nergens te bekennen en een zoektocht in huis, rosarium en omliggende bossen vergroot het raadsel van Johanne’s verleden alleen maar – en dus ook dat van hun familiegeschiedenis...

Mijn leesbeleving:
Dit is een verhaal dat bestaat uit drie delen. Eerst begon ik te lezen over het levensverhaal van Broer en Zus. Overlevend in de Poolse natuur. In het tweede deel leren we botanicus Johanne (geboren Johannes) middels een brief die zij aan haar kinderen schrijft kennen. Deel twee grijpt in op deel een. Want het kind van Broer en Zus wordt door Johanne gevonden. Uit deze relatie wordt een tweeling geboren. In het derde deel groeit de tweeling op en gaan zij in Amerika op zoek naar Johanne. Dit verhaal is niet enkel een opsomming van feiten. Maar het is een verhaal met meerdere diepe lagen. Het gaat over mensen die zich gedwongen zien om in een voor hen nieuwe omgeving te overleven. Met alleen het vertrouwde van diegene waar je mee bent opgegroeid in hetzelfde gezin. De beklemming die je voelt om goed verstopt te leven. Daarnaast de wens van een man die door zijn geboorte gedwongen wordt om zijn keizerrijk te dienen, om hier vanaf te zien. Om de verantwoordelijkheid van het juk van het leven, het samenleven met een echtgenoot en wachtend op nieuw leven. Terwijl je veel liever de levensreis van een bloem vanaf de voet volgt. En deze bloem vertroetelt en verzorgd tot in de wortels. Zodat deze op kan groeien en bloeien en daarmee de voortgang van de natuur kan waarborgen. De liefde voor deze bloem, een kunstwerk van de natuur. Je veilig en geborgen voelen bij het communiceren ermee.

De voelbare pijn van het geboren zijn in het verkeerde lichaam. Het verdriet, het leed en het niet gezien en geaccepteerd worden door de omgeving maakte mij emotioneel. Zoveel waardevolle botanische kennis, zoveel honger naar het bestuderen van de natuur in al haar pracht.

De bewustwording van de mensheid dat we de natuur en het klimaat moeten koesteren. Om het voortbestaan van de mensheid te garanderen. De leerzame informatie over botanica gecombineerd met de reizen naar andere culturen en daarmee landschappen en de natuur. Gecombineerd met een sprookjesachtige magische setting die ook ietwat horror achtig aandoet. Maar die je wel continu geboeid en gefascineerd laat door lezen.

Het slotstuk, het derde deel, die alle verhaallijnen doet samenkomen. En waarbij je de plot niet zag aankomen. Ik miste de personages, zij die zo gedetailleerd zijn uitgewerkt. De beeldende schrijfstijl en de ik-vorm die alles nog intenser maakten.

De poëtische en metaforische schrijfstijl vind ik uniek. Er bevinden zich zulke mooie zinnen in dit boek. Daarom is het niet te doen om een goede quote te vinden die het verhaal recht doet. Men moet dit boek met alle zintuigen beleven. Maar neem ook de tijd om alle bijzondere betekenissen van de tekst in iedere vezel van je lijf te laten doordringen.

Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.

Het is Charlotte Weizer gelukt om haar boodschap over de natuur en het klimaat over te brengen op mij. Op een metaforische, poëtische en magische wijze. Gecombineerd met een rijk beeldende schrijfstijl last zij de personages voor mijn ogen tot leven komen. Zodat ik hun levensreis kan volgen tot het einde, de plot van het verhaal, van hun levensreis.

Ik beveel dit boek van harte aan.