Boeken, Scandinavische boeken, Scandinavische thrillers

Jens Lapidus interview over zijn nieuwe boek: Dead man walking

“Dit is mijn beste boek tot nu toe”

Jens Lapidus brak internationaal door met zijn boek ‘Snel geld’ (Snabba Cash) en groeide uit tot een van de bekendste Scandinavische thriller schrijvers. Nu komt Lapidus in Nederland met het vijfde deel in de Stockholm Underground reeks: Dead man walking. Een goede aanleiding om hem in Stockholm te bezoeken voor een interview.

Jens Lapidus interview video

In onderstaande video praat ik met Jens Lapidus over zijn nieuwste boek Dead man walking, de bendeoorlog in Zweden, zijn werkmethode, tv werk en zijn inspiraties. Onder de video lees je een langere uitwerking van het gesprek dat wij over zijn nieuwe boek hadden.

Mijn interview met Scandi thriller schrijver Jens Lapidus

Interview Jens Lapidus: “Ik denk elke dag aan mijn personages”

In hartje Stockholm ontmoette ik Jens Lapidus voor een gesprek over zijn nieuwste boek, zijn schrijfproces, inspiraties, televisiewerk en de donkere realiteit van het Zweedse bendegeweld.

jens lapidus en bas van brecht
Ik interviewde Jens Lapidus op zijn kantoortje in hartje Stockholm

Is Dead man walking je beste boek tot nu toe?

Ja. Tot op zekere hoogte geniet ik altijd het meest van mijn nieuwste boek, omdat dat het boek is wat nog het meeste in mijn hoofd zit. Het duurt een paar maanden voordat ik het vergeet en in het nieuwe boek duik. 

Onlangs heb ik in Zweden al het vervolgboek gepubliceerd, getiteld ‘Grand Final’. Dus om eerlijk te zijn, zit deze nu het hoogst in mijn gedachten. 

Maar ik vond het enorm leuk om Dead Man Walking te schrijven. Ik denk dat ik in dat boek echt iets geraakt heb, waar ik altijd dichtbij wil komen en dat is het innerlijke dilemma van de personages. En in het bijzonder het personage van Teddy. 

Ik probeer in mijn boeken altijd een driedimensionaal personage te vinden. Ik wil niet dat ze zwart-wit zijn. Toch waren de personages in mijn vorige boeken brutaler, harder, stoerder. Nu denk ik echt met Teddy en Emelie personages met diepgang gevonden te hebben. Dus daar genoot ik enorm van.

Is dat het resultaat van een lang proces van boeken schrijven?

Ja, het is dat proces, maar ook in het feit dat ik ouder word en de personages ouder worden. De perspectieven van de karakters veranderen, en omdat ik ouder word, verandert ook mijn perspectief. 

De personages in dit boek zijn iets ouder. Ze zijn rond de veertig, behalve Max, die jonger is. En de taal in de hoofdstukken, de hoofdstukken van Max, zal ook iets harder en brutaler zijn.

Ik denk dat het meer lagen heeft en dat de personages genuanceerder zijn. Over het geheel genomen is mijn schrijven denk ik evenwichtiger. Ik gebruik nog steeds veel straattaal en korte zinnen, maar niet zoveel als vroeger. 

In dit boek is er een enorme worsteling voor Teddy. Hij staat voor de keuze wat voor soort persoon hij wil zijn. Er is altijd het spanningsveld tussen zijn oude leven als schurk, gangster, het leven van het snelle geld. En het leven van de andere Teddy. Hij heeft een engel en een duivel op zijn schouder. De engel die wil gewoon voor zijn zoon zorgen, wil terug wil naar Emelie, en gewoon in harmonie leven.

Wanneer kunnen we Grand Final in Nederland verwachten? 

Ik verwacht ergens begin volgend jaar. 

De titel verraad dat dit het laatste boek in de Stockholm Underground reeks is?

Ja, zoals ik het nu zie wel. Ik zal niet met de hand op het hart zweren dat ik nooit meer terugkeer naar deze personages. Maar voor nu is het het laatste boek. Alles heeft een einde. Nu moet ik iets nieuws beginnen

Ben je blij dat het nu klaar is? Of is het een verdrietig gevoel?

Het is een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant is het een grote opluchting en een grote triomf. Ik heb het gewoon gehaald. Ik heb 6 boeken geschreven. Het is een immens gevoel van voltooiing. Een soort missie, waarvan ik nu het einde heb bereikt. Iets waar ik echt trots op ben. 

Tegelijkertijd, is soms de reis mooier dan de bestemming.  Het schrijven. Ik ga deze mensen missen, ik ga dit verhaal missen. Dus het is ook een soort nostalgie, en verdrietig om afscheid te nemen. Om eerlijk te zijn, denk ik elke dag aan mijn personages. Dus als ik stop met over hen te schrijven, is het op een manier alsof ik afscheid neem van een vriend.

Heb je de hele reeks vanaf het begin gepland?

Nee. Na de Snabba Cash reeks schreef ik de eerste boeken in de deze nieuwe reeks. Meer had ik niet gepland. Toen schreef ik het op zichzelf staande verhaal Paradise City. 

En daarna wist ik niet wat ik wilde doen. Ik wilde iets nieuws beginnen. Ik voel altijd de drang om te ontdekken en iets nieuws te beginnen. Maar toen zei mijn redacteur: “Jens, je hoeft niet elke keer het wiel opnieuw uit te vinden.”

Dus toen besloot ik terug te keren naar iets wat ik al leuk vind en schreef de volgende drie boeken in de Stockholm Underground reeks.

Wat is nu het volgende?

Ik weet het eerlijk gezegd niet. 

Ik lees nu veel boeken over mannelijkheid en gender omdat ik iets plan dat gaat over mannelijke vriendschap. Maar ik ben nog niet begonnen met schrijven.

Het gaat over mannelijke vriendschappen binnen dezelfde laag van de samenleving als waar mijn andere boeken zich in afspelen. In veel van mijn boeken is er een vraag over mannelijkheid en wat het beeld is dat de personages van zichzelf hebben als man. Wat stoppen ze in dat woord. Wie willen ze zijn? Welke doelen hebben ze? En is het iets in onze maatschappij dat ze heeft geschapen tot wie ze zijn?

Er gebeurt momenteel veel in de Zweedse onderwereld. Ik schrijf hier al 17 jaar over, maar nu heeft heel Zweden het erover. Er is nu een bendeoorlog met veel schietpartijen en  explosies. In de meeste gevallen heeft dit niets te maken met geld, drugs of grondgebied. Het is erg irrationeel. De meeste conflicten beginnen met iemand die zich in zijn eer voelt aangetast. 

Iemand heeft iets tegen iemands vriendin gezegd, of heeft iets tegen zijn moeder gezegd wat niet oké was. En dan besluiten ze wraak te nemen, terug te slaan. Want de enige manier om als man jee eer hoog te houden, is door terug te slaan en geweld te gebruiken.

Ik concludeer daaruit dat de bendes en de bendeleden in Zweden ‘hyper’ zijn. Ze leven in een wereld van super- of hypermasculiniteit. Dat is interessant. Nederland en Zweden zijn waarschijnlijk een van de weinige samenlevingen met een hoge mate van gelijkheid tussen de seksen. Met een nieuwe manier van mannelijk zijn, een zachtere manier. Maar onze bendes bevinden zich aan de compleet andere kant van het spectrum. 


Nieuwe Jens Lapidus direct in je mailbox?

Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe Scandinavische boek releases, zoals het volgende Jens Lapidus boek ‘Grand Final’? Schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief:


Meer Jens Lapidus boeken

Wil je meer van Jens Lapidus lezen? Ontdek hier alle Jens Lapidus boeken:

Gepubliceerd door Nordic Dutchman

Nederlander in Zweden. Struint de bossen, meren en bergen af op zoek naar verhalen. Vaak ook op de bank met een boek of afstandsbediening.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *